Witamy na stronie Szkoły Podstawowej we Wróbliku Szlacheckim

Legenda o pochodzeniu nazw naszych miejscowości według Pana Jerzego Bolanowskiego

Było to dawno, dawno temu. Przez miejscowość przejeżdżał król Władysław Jagiełło ze swoimi wojskami: królewskimi i szlacheckimi. Król postanowił zatrzymać się w wiosce. Wojska królewskie wraz z królem zatrzymały się po zachodniej stronie rzeki, która przepływała przez miejscowość, a wojska szlacheckie po wschodniej stronie rzeki. Nad rzeką pozostawiono konie wraz z taborami. Król postanowił wydać wielką ucztę dla swoich wojsk. Po uczcie zostało wiele okruchów chleba i ziarna owsa, który jadły konie. Na to miejsce zaczęły się więc zlatywać mnóstwo różnego ptactwa, a najwięcej wróbli. Królowi spodobała się wioska i postanowił nadać jej nazwę, której dotąd nie miała. Od wróbli, które długo jeszcze zlatywały się na miejsce niedawnej uczty nadał miejscowości nazwę Wróblik. Od nazwy stacjonujących na poszczególnych stronach rzeki jedna część wsi - zachodniej dał nazwę Królewski, a wschodniej - Szlachecki. Rzekę, nad którą stały wojskowe tabory nazwał Tabor. Jeszcze jakiś czas król ze swymi wojskami we Wróbliku bytował. I tak właśnie Wróblik Królewski i Szlachecki nazwę swą królowi Władysławowi Jagielle zawdzięczają.

WRÓBLIK KRÓLEWSKI
wymieniony po raz pierwszy w XV wieku, określany był jako Targowce lub Wróblik. Zapewne początkowo stanowił jedną wieś z sąsiednim Wróblikiem Szlacheckim. Wieś aż do pierwszego rozbioru Polski stanowiła własność królewską i zarządzana była przez starostów sanockich. Miejscowość była często w zastawie lub dzierżawie. Jego posesorami byli: Smoliccy, Siemieńscy, Tomaszewscy, Baranowscy. Miejscowość zamieszkiwała ludność ruska, tu zwana Łemkami lub Zamieszańcami. W latach międzywojennych działała tu ukraińska organizacja "Pro-świta". Wzniesiono również okazałą murowaną grekokatolicką cerkiew. W 1945 roku mieszkańcy wsi repatriowali się na Ukrainę. Miejscowość zamieszkali polscy repatrianci ze wschodu. Wróblik Królewski położony jest 7 km na północ od Rymanowa. Wieś znajdująca się na terenie Dołów Jasielsko - Sanockich, leży u ujścia potoku Flora do Taboru. Miejscowość liczy obecnie ponad 800 mieszkańców i jest dobrze zagospodarowana. Na uwagę zasługuje cerkiew zamieniona na kościół i murowany dwór z XIX wieku. Wnętrze świątyni przyozdobione polichromią wykonaną w 1924 roku przez Pawła i Feliksa Bogdańskich pochodzących z Jaślisk oraz wykonana współcześnie kolorową lamperią kamienną. We wsi zachowała się jeszcze część starej zabudowy oraz zabytkowe kapliczki i krzyże. Dwór we Wróbliku Królewskim powstał około 1923 roku. W roku 1939 we dworze zamieszkiwali: Pani Liwicka i jej córka Irena, żona Pana Władysława Kamieńskiego. Państwo Kamieńscy mieli trzech synów: Zbigniewa, Stanisława i Władysława. Do czasów powojennych mieszkali oni we dworze, a wraz z nimi wdowa po majorze, który zginął w Katyniu. W czasie wojny majorowa wyjechała do Kanady. Niedaleko dworu były stawy rybne i budynki gospodarcze. Państwo Kamieńscy przyjaźnili się z dworem z Łańcuta. Po wojnie dwór dwukrotnie ograbiły bandy. Po tych zajściach Pan Kamieński wraz z rodziną wyjechał na ziemie zachodnie, a dwór i ziemie przejęły urzędy ziemskie. Wśród nazwisk mieszkańców Wróblika Królewskiego próżno szukać tych najbardziej popularnych. Najczęściej występujące, to: Prorok (16), Rygiel i Szymański (po 14). Widać więc, że wieś została zasiedlona przez przybyszów z różnych stron świata, którzy "przywieźli" ze sobą różne nazwiska.

dworskie zabudowania gospodarcze

po prawej Władysław Kamieński - najmłodszy syn Ireny Liwickiej i Władysława Kamieńskiego

przedszkolaki

dworek dziś